Að smakka eitthvað nýtt

Mangósalat í morgunmat

Ég efast um að það hafi farið fram hjá nokkrum lesanda þessa bloggs, að mér finnst ávextir ótrúlega góðir. Það finnst ljúfinum mínum sem betur fer líka.

"Sem betur fer" segi ég eins og að það sé heppni. Ég held samt að það sé engin heppni.

Hann fær ávexti á hverjum degi. Marga á dag. Þannig hefur það verið síðan hann fékk fyrst að borða eitthvað meira en mjólk og graut.

Fyrir nokkrum mánuðum smakkaði hann fyrst mangó. Hann fékk sér einn bita, gretti sig og ýtti honum í burtu. Síðan fékk hann banana, sem hann borðaði af bestu lyst. Ég dró þá ályktun að honum hlyti að finnast mangó ógeðslega vont og reyndi ekki einu sinni að fá hann til að borða það aftur.

Mangó, Bláber og Havre Fras

Nokkrum dögum seinna var ég að borða mangó. Hann var með vínber, sem voru uppáhaldið hans. Hann teygði sig eftir einum bita hjá mér og smakkaði. Síðan fékk hann sér annan bita, og svo annan, og annan og áður en ég vissi af var hann búinn með heilt mangó.

Síðan þá má varla opna ísskápinn án þess að hann biðji um mangó. Það er það allra besta sem hann veit.

Hann lætur oft svona þegar hann smakkar eitthvað nýtt, þ.e. eins og honum finnist það vont.

Hann er aldrei látinn borða það sem hann vill ekki borða, en eftir mangóið setjum við alltaf á diskinn hans það sem við viljum að hann smakki, og hvetjum hann til að prófa. Oftar en ekki virðist hann bara þurfa að venjast nýja matnum.

Ég held að alltof margir foreldrar geri sömu mistök og ég gerði þegar ég hélt að litla ljúf þætti mangó vont - hætti að bjóða barninu sínu það sem barnið hefur fúlsað við einu sinni.

Auðvitað finnst börnum (og fullorðnum) matur misgóður en það er gott að hafa í huga að bragðskyn þroskast og breytist. Það sem þeim þykir vont í dag getur þeim þótt gott á morgun.


Kveðja, Hanna