Gleðitár

 Ég bakaði 250 gleðitár um daginn :) Gleðitár eru pínkulitlar súkkulaðimúffur með súkkulaðikremi.

Einhver gæti spurt: "Afhverju bakaðir þú fullt af pínkulitlum kökum í staðinn fyrir að baka bara eina stóra?"

Jú, það var vegna þess að ég var svo glöð og þakklát að mér fannst ég þurfa að deila því með svo mörgum.

Ég gaf kennurunum í leikskóla Litla Ljúfs nokkur tár. Þau eru frábær, öll með tölu. Það hefði aldrei hvarflað að mér að ég gæti treyst einhverjum svona fyrir gerseminni minni. Þau standa sig ótrúlega vel og eiga heldur betur skilið klapp á bakið (eða súkkulaði).

Samnemendur mínir og kennarar fengu líka tár. Það væri ekki svona gaman að læra án þeirra. Mér finnst frábært að vera í svona góðum hópi nemenda og kennara. Áhuginn, samviskusemin og metnaðurinn er svo hvetjandi að það hálfa væri nóg.

Í vinnuna fóru svo fullt af tárum. Það er sko ekki sjálfgefið að vera tekið jafn opnum örmum inn á vinnustað :) Hvað þá þegar maður kann ekki neitt og þarf aðstoð á tíu mínútna fresti. Vinnufélagar mínir áttu svo sannarlega skilin nokkur gleðitár fyrir þolinmæðina.

Kveðja, Hanna

Nóg að gera...

Ég verð að viðurkenna að ég er hálf snortin vegna "bloggleysis-kvartananna" sem mér hafa borist :) Mikið er gaman að vita að svona margir séu að fylgjast með okkur hérna í útlandinu.

Ástæða blogg-leysisins er einfaldlega sú að ég hef varla haft tíma til að setjast niður síðustu vikur. Ég byrjaði nefnilega að vinna, síðan byrjaði ég í mastersnámi og svo byrjaði ég í annarri vinnu að auki.

Það er sem sagt alveg nóg að gera :) Ég hef svo reynt að nýta allan tíma utan vinnu og skóla með litla fallega drengnum mínum og fjallmyndarlegum föður hans. Stundum reyni ég að "múltí-taska" eins og sést á myndinni hér fyrir neðan :) Tek t.d. lærdómin með mér á róló. Það gengur misvel :)

Nú er álagið aðeins að minnka, svo hægt og rólega verður aftur almennileg regla á heimilinu. Ég get líka vonandi skrifað þér oftar :)

Kveðja, Hanna